|
بازدارندگی / تحذیر
به نظر برخی، حکم اعدام موجه است زیرا با اعدام قاتلان، دیگر قاتلان بالقوه را از ارتکاب این عمل پرهیز می کنند.
استدلال های علیه تحذیری بودن اعدام
اثر بازدارنده ی مجازات هنگامی بیشتر است که درست پس از ارتکاب جرم صورت گیرد – برای مثال، کودک به این خاطر می آموزد که نباید به آتش دست بزند که فوراً درد سوختگی را احساس می کند. هرچه فاصله ی میان ارتکاب جرم و جزای قانونی آن بعید تر باشد، چه لحاظ زمانی و چه لحاظ قطعیت، اثر بازدارنده ی احتمالی مجازات کمتر می شود.
کاردینال آوری دالز مسئله ی دیگری را در مورد استدلال کیفری خاطر نشان می کند: " اعدام ها، به ویژه هنگامی که دردناک، تحقیرکننده، و در ملاء عام باشند، می توانند حس وحشتی ایجاد کنند که وسوسه ی ارتکاب جرایم مشابه را مانع می شود... "...اما امروزه اعدام معمولاً در خلوت و به روش هایی نسبتاً بی درد، مثل تزریق دارو، انجام می گیرد، و به این ترتیب تأثیر بازدارنده ی آن کمتر است. شواهد جامعه شناختی در مورد اثر بازدارنده ی مجازات اعدام مبهم و متناقض، و عاری از قطعیت اند." کاردینال آوری دالز، مبادی مذهب کاتولیک و مجازات اعدام، 2001 برخی مدافعان مجازات اعدام احتجاج می کنند که حتی اگر اعدام اثر بازدارنده هم نداشته باشد باز مفید است: "اگر ما قاتلان را اعدام کنیم و این کار هیچ اثر بازدارنده ای هم نداشته باشد، بالأخره یک دسته قاتل را کشته ایم. اگر از اعدام قاتلان دست بکشیم، و به این ترتیب دیگر قاتلان را تحذیر نکنیم، کشتن یک عده قربانی بیگناه را روا داشته ایم. من شیوه ی نخست را ترجیح می دهم. به نظرم این تکلیف شاقی نیست." جان مک آدامز: دانشگاه مارکووِت، دانشکده ی علوم سیاسی
بازپروری مسلماً مجازات اعدام زندانیان را بازپروری نمی کند تا اصلاح شوند به جامعه بازگردند. اما نمونه های فراوانی هست که در آن زندانی زیر اعدام از فرصت استفاده کرده و توبه کرده، اظهار ندامت نموده، و از نظر روحی احیا شده است. توماس آکویناس، الاهیدان مسیحی بزرگ قرون وسطا، خاطر نشان می کند که اعدامی می تواند کفاره ی اعمال شنیع خود را بپردازد و به این ترتیب از جزای اخروی در امان بماند. این استدلالی به نفع مجازات اعدام نیست، اما نشان می دهد که با این دیدگاه می توان مجازات اعدام را فرصتی برای بازپروری و اصلاح روحی دانست.
ادامه >> ممانعت از ارتکاب مجدد
|