بیخدایی > اقسام بیخدایی > یهودیت اومانیستی

یهودیت اومانیستی

یهودیت اومانیسیتی ادعا نمی کند که خدایی وجود ندارد، بلکه بدون این فرض به کارش ادامه می دهد. می گوید هیچ شاهدی بر وجود موجودی فراطبیعی وجود ندارد. اغلب یهودیان اومانیست پرسش وجود خدا را یا بی معنا می دانند و یا نامربوط.

این مکتب معنایی در عبادت خدا نمی یابد، چه خدا موجود باشد و چه ناموجود. لذا یهودیان اومانیست عبادت نمی کنند یا ذکری از خدا یا فراطبیعت به میان نمی آورند، یا زبانی عبادی یا نیایشی به کار نمی برند.

 این مکتب هیچ مرجعیت اخلاقی برای خدا قائل نیست.

نماد یهودیت اومانیستی، ترکیب طرح یک انسان با شمعدان های مراسم عبادی یهودی است.

اصول پایه

اومانیسم یهودی یک مذهب بیخدا است که مبتنی بر دو اصل است:

·          یهودیت فراتر از یک دین است؛ فرهنگ مردمان یهودی است.

·          منبع قدرت حل مسائل بشری خود آدمیان اند.

بنابراین یهودیان اومانیست یهودیت را یک فرهنگ قومی می دانند که توسط یهودیان ایجاد شده و توسط تجارب آنها شکل گرفته است.

این دین از آسمان نازل نشده، و هیچ ارتباطی با هیچ موجود فراطبیعی ندارد.

رَبی شِروین واین در سال 1963 نخستین جماعت یهودیان اومانیست را تأسیس کرد، و در راه تأسیس جامعه ی یهودیت  اومانیست به سال 1969 کوشید.

امور اخلاقی و روحانی

اومانیست های یهودی معتقداند که نظام اخلاقی بشر از خود آدمی و جهانی که در آن می زید نشأت گرفته است.

یهودیان اومانیست در برگزاری اعیاد و مناسبت های یهودی، مطالعه و بحث درباره ی مسائل یهودی و مسائل عام تر بشری، و فعالیت برای عدالت اجتماعی،  "ارضای روحانی" سکولاری می یابند.

یک جهان بینی مثبت

اگرچه  یهودیان اومانیست خدا و فراطبیعت را رد می کنند، اما برای زبان عبری، تاریخ یهودیت، فرهنگ و اخلاقیات و ارزش های یهودی اهمیت فراوانی قائل اند.

 نقل قول زیر تصوری از اندیشه شان بدست می دهد:

" از نظر یهودیان اومانیست تاریخ یهودیت تاریخ مردم واقعی و رخدادهای واقعی است.

" داستان یهودیان که در انجیل و تلمود ذکر شده حاوی هسته ای از حقیقت است که با اسطوره و افسانه آمیخته شده. علوم، باستان شناسی، و مطالعات انجیلی داستان تجربه ی یهودیان را بازگو می کنند، داستانی که تا روزگار کنونی ادامه دارد.

" اهمیت رخدادهای زمانه مدرن و پاسخ های ادبی به آنها به همان اهمیت رخدادها و پاسخ های ادبی به آنها در دوران باستان است. بنابراین اهمیت هرتزل کمتر از یوشع نیست. گلدمایر همان قدر مهم است که دبورا.

جشنواره ها و مناسک خانوادگی

یهودیان اومانیست مراسم سنتی یهودی را برگزار می کنند، اما بدون اینکه مؤلفه ای فراطبیعی برای آنها قائل باشند.

 آنها این مراسم را شیوه ای برای یادبود تاریخ، خاطره ها، و فرهنگ مشترک یهودیان می دانند، و به عنوان شیوه ای برای همبستگی جامعه ی یهودی.

 یهودیان اومانیست جشن های خانوادگی مانند مراسم بارمیتزواهل (جشن تکلیف) را طریقی برای بیان مجدد ارزش ها و همبستگی خانوادگی می داند.

"برخی از ما بیخدا هستیم، بعضی اگنوستیک، و برخی هم ایگنوستیک ( قائل به بی اهمیت بودن اینکه خدا وجود دارد یا نه)، بعضی هامان هم  به خدا اعتقاد دارند(اما نه عده ی خیلی زیادی). مهم این است که بر آنچه می توانیم انجام دهیم متمرکز شیوم، نه بر عبادت." سوزان آورباخ

 

بالا