بیخدایی > اقسام بیخدایی > سکولاریسم

سکولاریسم

 سکولاریست ها مخالف دادن امتیازات خاص به دین یا دینداران – و به عبارت دیگر – اجحاف در حق بقیه هستند.

 آنها معتقداند که کاهش تعداد کسانی که به کلیسا [یا مسجد.م] می روند نشان دهنده ی آن است که اقبال به دین فروکش کرده. آنها این وضع را نیز دلیل دیگری بر غیرمنصفانه بودن دادن هرگونه حق انحصاری به اهل دین می دانند.

 سکولاریست ها توجهی ویژه  به شرایط آموزشی دارند. به باور آنها مدارس دینی موجب ایجاد شقاق در جامعه می شوند  و به تکثّر و هماهنگی جامعه لطمه می زنند.

 سکولاریست ها مخالف حق افراد برای پرداختن به دین نیستند. آنچه با آن مخالف اند، دادن امتیازات خاص به پیروان  و مؤسسات یک دین خاص است.

 آنها می اندیشند که حمایت های قانونی که حقوق بشر فراهم می آورد برای صیانت از مؤمنان در برابر توهین یا تبعیض کفایت می کند.

 شاید تعجب کنید که گرچه اغلب سکولاریست ها بیخدا هستند، اما مؤمنانی هم در میان سکولاریست ها یافت می شود. اینان اگرچه مؤمن به دینی هستند، اما فکر نمی کنند که یک اعتقاد دینی خاص باید امتیازات خاص هم همراه باشد.

چارلز بردلا یکی از بنیانگزاران انجمن سکولار ملی بریتانیا بود.

فعالیت های سیاسی او بیخدایی را در معرض افکار عمومی دوره ی ویکتوریا  قرار داد.

سکولاریسم قوی

برخی از سکولاریست ها از این هم پیش تر می روند و می خواهند دین یک مسئله ی خصوصی محسوب شود و محدود به خانه و محل عبادت باشد – و دولت در مورد ادیان کاملاً بی تفاوت باشد.

سکولاریست های قوی همچنین  خواهان آن هستند که آن بخش هایی از فرهنگ امروزی که ریشه در دین دارند از منشاء دینی خود جدا شوند.

سکولاریست ها به این ایده ها باور دارند:

• جدایی کامل دین و حکومت

• انحلال کامل کلیسای انگلیس [در بریتانیا]

• عدم حضور رسمی نمایندگان ادیان در پارلمان (بریتانیا تنها دموکراسی غربی است که چنین نماینده ای دارد.) به این معنا هیچ اسقفی هم نباید در مجلس اعیان باشد.

• حذف نیایش از مراسم پارلمان، شوراهای شهر و غیره.

• حذف شرط سوگند دینی برای تصدی مقامات عمومی.

• پولی که از خزانه ی دولت به مؤسسات مذهبی داده می شود نباید صرف امور تبلیغ دین شود.

• لغو هرگونه امتیاز انحصاری برای مؤسسات دینی.

• لغو هرگونه حمایت اختصاصی برای گروه های دینی

• تبدیل مدارس دینی به مدارس ملی که ورود به آنها برای همگان، فاقد از مؤمن بودن یا نبودن آزاد باشد.

• در نظام آموزشی باید دیدگاه های غیردینی به جهان نیز تدریس شوند. برخی سکولاریست ها ترجیح می دهند که درسی جایگزین ′تعلیمات دینی′ شود که سرفصل های آن آموزش اصول شهروندی باشد و تنها برخی از اصول ادیان جهانی را نیز دربرگیرد. البته این به معنای حذف اشاره به دین در درس هایی مثل تاریخ، هنر و مانند آن نیست.

• لغو قوانین ضد "کفرگویی".

• سکولاریست ها حامی حمایت از افراد دیندار هستند، نه حمایت از باورهای دینی آنان.

• سکولاریست ها به شدت با اجحاف به افراد به سبب باورهای دینی شان  مخالف اند.

• سکولاریست ها معتقداند که قانون نباید به این بهانه که انتقاد احساسات دینداران را جریحه دار می کند مانع آزادی بیان شود.

• سکولاریست ها معتقداند که قانون نباید برانگیختن کینه های دینی را مجاز بشمارد.

• سکولاریست ها حامی وضع قوانینی هستند که کسانی را که در استخدام افراد برپایه ی دین میان متقاضیان تبیعض می گذارند.

• سکولاریست ها مخالف معافیت های خاص برای مؤسسات دینی هستند.

• سکولاریست ها خواهان لغو اعطای امتیازات انحصاری برای تبلیغات و رسانه های دینی هستند.

بالا