آیندگان

آیندگان ِمانند ما

سقط جنین: محروم کردن جنین از آینده اش

برخی می گویند سقط جنین به این خاطر نادرست است که جنین را از داشتن 'آینده ای مانند ما' محروم می کند.

این استدلال را دون مارکیز مطرح کرده است. گیرایی استدلال او بدین خاطر است که هیچ فرضی درمورد نمی کند که آیا جنین یک شخص است که حقوقی دارد یا نه. استدلال او چنین است:

این ادعا که دلیل اصلی نادرستی قتل این است که کشتن قربانی او را از آینده اش محروم می کند نتایج واضحی برای اخلاق سقط جنین دارد.

آینده ی یک جنین استاندارد شامل تجارب، پروژه ها، فعالیت ها، وغیره است که با زندگی فعلی بزرگسالان و زندگی آینده ی کودکان فعلی مشابهت دارد

چون این دلیل که کشتن انسان او را از داشتن آینده اش محروم می کند نادرستی قتل انسان زاده شده را ثابت می کند در مورد جنین نیز صادق است، در نتیجه سقط جنین نیز به همین قیاس اخلاقاً نادرست است.

Don Marquis, Why Abortion is Immoral, The Journal of Philosophy, 86:4

مارکیز به این نکات اشاره می کند:

مرگ بد است زیرا شخص را از تجربه کردن، فعالیت، لذت بردن، و پروژه هایی که آینده اش را می سازند باز می دارد
مرگ زودرس بد است زیرا موجب محرمیت از تجارب و ... آتی می شود
سقط جنین همان مرگ زودرس نیست، اما به مانند مرگ زودرس جنین را از داشتن تجارب آتی یک موجود انسانی را از تجارب آتی محروم می کند
بنابراین سقط جنینِ نیز به مانند مرگ زودرس انسان بد است
پس سقط جنین نیز به همان میزان کشتن انسان ها (موجب مرگ زودرس آنان شدن) نادرست است

انسان های بالقوه

استدلال بالا علیه سقط جنین زیرکانه تر است زیرا به این فرض متوسل نمی شود که جنین یک انسان بالقوه است و به این سبب مستحق حیات است.

پیش گیری از بارداری

برخی ادعا کرده اند که برهان فوق حاکی از نادرستی پیش گیری از بارداری نیز هست، زیرا پیش گیری هم موجب می شود تا موجوداتی از داشتن 'آینده ای مانند ما' محروم شوند. پاسخ این ایراد این است که هنگامی که پیشگیری از بارداری انجام می گیرد، موجودی در میان نیست که از 'آینده ای مانند ما' محروم شود.

اما مطابق برهان 'آینده ای مانند ما' پیشگیری از بارداری پس از باروری تخمک نادرست است.

برهان فوق چه هنگام سقط جنین را مجاز می دارد؟

به نظر می رسد برهان فوق در دو مورد سقط جنین را نادرست نشمارد:

هنگامی که جنین پس از به دنیا آمدن چنان معلولیتی داشته باشد که ناتوان از کسب تجارب آینده باشد (یا دست کم محروم از تجارب آگاهانه باشد)، سقط جنین نادرست نیست.
هنگامی که جنین پس از به دنیا آمدن چنان ناقص باشد که تمام تجارب اش ناگوار یا دردناک باشند به طوری که فقدان آن تجارب غنیمتی باشد، سقط جنین نادرست نیست.

اما این ملاحظات پوست خربزه ای زیر پوست این برهان می اندازد.

به قیاس دو مورد بالا می توان استدلال کرد که هنگامی هم که جنین پس از به دنیا آمدن در جامعه یا شرایطی چنان ناگوار زندگی کند که همه ی تجارب اش تلخ یا دردناک باشند به طوری که نداشتن آن تجارب برایش غنیمتی باشد، باز سقط جنین نادرست نیست.

وضع جنینی خیالی را تصور کنید (که همگان بر ناگواری اش اذعان می کنند) که به عنوان یک بچه برده به دنیا آید و مجبور باشد اندکی پس از تولد تمام عمرش را بسوزد و بسازد – آیا باید در این مورد سقط جنین را قابل قبول بدانیم؟

این برهان در مورد بهمرگی و خودکشی هم کاربرد دارد

ایده ی اصلی این برهان را می توان در بحث بهمرگی نیز به کار برد . آشکار است که در برخی موارد بهمرگی – مثلاً موقعی که شخص در کمای دائم رفته و دیگر نمی تواند تجارب آتی داشته باشد –این برهان می تواند خاتمه دادن به زندگی او را توجیه کند.

با این حال، هنگام کاربرد این برهان باید در نظر داشت که این برهان ربطی به این ندارد که آیا شخص نظرخاصی نسبت به ارزش آینده اش دارد است یا خیر.

ادامه >> دفاع از خود