|
سقط جنین > ملاحظات فلسفی و اخلاقی >
معلولیت های جنین این استدلال که اگر کودک پس از تولد دچار معلولیت جسمی یا روانی شود سقط جنین مجاز است، به مذاق برخی اخلاقیون خوش نمی آید. یک استدلال اخلاقیون علیه این نوع سقط جنین چنین است:
استدلال دیگر این است که:
استدلال سوم این است که مجاز داشتن سقط جنین معلول به معنای مجاز داشتن سقط جنین جهت بهنژادی [eugenic] است – یعنی سقط جنین جهت حذف ژن های معلولیت زا برای نژاد بشر.
کمیسیون حقوق معلولیت و قانون سقط جنین مطابق بخش 1(1)d از قانون سقط جنین 1967 بریتانیا، اگر خطر معلولیت حاد برای جنین تشخیص داده شود، خاتمه دادن به بارداری هر زمانی طی بارداری مجاز است. در دیگر شرایط سقط جنین باید در 6 ماه اول بارداری صورت گیرد. کمیسیون حقوق معلولیت این بخش از قانون سقط جنین را چنین نقد می کند: در نظر بسیاری این بخش اهانت آمیز است؛ زیرا کلیشه های منفی معلولیت را تقویت می کند و از آن جا که می گوید که در صورت معلولیت جنین، می توان آن را در هر زمانی طی دوران بارداری معدوم کرد، در حالی که در موارد دیگر مطابق قانون سقط جنین حدّی زمانی مقرر می کند به شدت مخالف برابری معلولان و غیرمعلولان است.
کمیسیون حقوق معلولیت همنوا با بسیاری سازمان های دیگر معتقد است که تصمیم گیری والدین در مورد بچه دار شدن یا نشدن باید فارغ از ملاحظه ی معلولیت یا عدم معلولیت کودک ارزیابی شود.
برابری و معلولیت جوامع مدرن باورهای خاصی در مورد معلولیت دارند:
اما پذیرش این موارد تغییری در این واقعیت ایجاد نمی کند که، در شرایط یکسان، نداشتن یک معلولیت بهتر از دچار آن معلولیت بودن است. می توانیم با پذیرش این نکته همچنان معتقد باشیم که:
ادامه >> قطعیت اخلاقی
|